Nota Kimothoi© Nότα Κυμοθόη

Nota Kimothoi© Nότα Κυμοθόη
Νότα Κυμοθόη, απόσπασμα από Ποίησή μου με τον τίτλο "Ερατώ" "Παίξε ω Μούσα Ερατώ την άρπα την ανθρώπινη αυτήν οπού αγγίζει τις καρδιές των άκαρδων ανθρώπων που είπαν λόγια ερωτικά και λόγια της αγάπης"/Art Nota Kymothoe© Nότα Κυμοθόη

Τετάρτη 24 Σεπτεμβρίου 2008

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" ΠΟΙΗΣΗ

φωτογραφία Joakim Eskildsen (thank you)
φωτογραφία Joakim Eskildsen(thank you)

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ*
ΠΟΙΗΣΗ
http://kymothoenota.blogspot.com/Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

Ταξιδεύοντας σ' άγνωστες χώρες
ξόδεψα τη ζωή μου
διαβαίνοντας ατέρμονους δρόμους
τους ανθρώπους να γνωρίσω.

Βρήκα τ' αδέρφια μου βουβά
μεσ' τη χλιδή των σαλονιών
δίχως χαρά μεσ' τη χαρά τους
και στους ζητιάνους που παίζανε βιολί
στα υπόγεια της πόλης
τον Κύριο συνάντησα να κλαίει.
Είδα παιδιά ντυμένα με κουρέλια
και στις παράγκες τους γονατιστή
κρατούσαν την ψυχή μου.
Τα ξέφτια των επανωφοριών
μπάλωναν μανάδες τραγουδώντας
και καθώς ζύγωνε ο χειμώνας
Άγιος Χιτώνας έντυνε τις καρδιές τους
κι ο Ιησούς εκρύωνε...

Στα σκαλοπάτια των αρχόντων
μοιράζεται η γη για τους ολίγους
την ώρα που κορμιά σκελετωμένα
γκρεμίζονται στην πλάνη της ημέρας
κρατώντας στις αδειανές παλάμες τους
τη μοίρα των ανθρώπων...

Στο λόφο του Γολγοθά
πλημμύρα σήμερα οι σταυροί
κι η μάνα μου η Παναγιά
αδιάκοπα δακρύζει.

{Από το βιβλίο μου Οιμωγές, έκδοση Διογένης 1991}


*Το ποίημα γράφτηκε το 1988 στο The Pas, Canada από τη Νότα Κυμοθόη, ζωγράφο Συγγραφέα, μέλος του Ομίλου Unesco Πειραιώς και Νήσων.
Με αφορμή την ανακήρυξη του έτους 2008 ως Ευρωπαϊκό Έτος Διαπολιτισμικού Διαλόγου, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Πρεσβεία της Δανίας στην Αθήνα και η Ελληνοαμερικανική Ένωση παρουσιάζουν έκθεση "Τα ταξίδια των Ρομά" του φίλου Δανού φωτογράφου Joakim Eskildsen. Τον ευχαριστώ γι' αυτό το ταξίδι καθώς και τον κ. Μπανιώκο για τις φωτογραφίες,
που πλαισιώνουν την ανάρτηση.
Τα Πνευματικά Δικαιώματα για την Ποίηση ανήκουν στην Νότα Κυμοθόη
Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη

Σάββατο 20 Σεπτεμβρίου 2008

Το χρέος, Ποίηση Νότα Κυμοθόη, 1990 βιβλίο Οιμωγές



Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα .



Το χρέος*1990
ΠΟΙΗΣΗ
Νότα Κυμοθόη
Ποίηση, από το βιβλίο Οιμωγές
Τραγουδάνε σήμερα για μένα
κι ακούω άδεια λόγια να κυλάνε
μεσ' τις ρωγμές της θλίψης μου
απ΄το βαθύ μου λογισμό.
Μυρίζει παράξενα ο αγέρας
στη χώρα που ξερίζωσαν τα δέντρα
και σταυρώσαν πάλι τους νεκρούς
για τις πομπές των παρελάσεων.
*_*
Όταν άδικα σκοτώνει τ' αδέρφια μου
ο ληστής το γλυκοχάραμα
προσκυνώ στους τάφους
τα λείψανα των προγόνων μου.
Σηκώνοντας μετά περήφανα τις πέτρες
κρατώ το βάρος τους με θάρρος
καθώς αγάπησα τη μοίρα μου ορθή
και στη σπηλιά ημέρεψα τα θηρία.
_*_
Χωμάτιασε στα χέρια το κορμί
απ΄των ανθρώπων τους καϋμούς
που άπληστα ξοδέψανε τις ώρες
για της χλιδής την ξεγνοιασιά.
Τυραννισμένη απ΄τη δική μου γύμνια
κι απ' τον Ιούδα φίλο προδομένη
είδα τον κόσμο με άλλα μάτια
γυρεύοντας γαλήνη στον αγώνα.
*_*
Ξέρω αυτό που δε βλέπουνε τυφλοί.
Η γη κομματιασμένη περισσεύει
για όλους λουλούδια να βλαστήσει
με στιβαγμένα όνειρα μπολιασμένη
μοιρασμένα για τα παιδιά μας.
Αλλά τις καρδιές, φίδια κουλουριάζουν
και με φαρμάκι αφανίζεται ο νους
πλανεμένος σ' ελπίδες σκιερές.
_*_
Σκοτεινιάζει η ψυχή δε άδειο σώμα
ζυμωμένη από κακώσεις, λησμονιέται
όταν σε κουφάρια σέρνεται ξεχασμένη
βαθαίνει πλιότερο ο πόνος μου απόψε...
Ξεχωρίζοντας της γενιάς μου την οφειλή
μάχομαι στην αφάνεια για το φως.
Προσηλωμένη στο Πνεύμα που φέγγει
ανεβαίνω τις χαραμάδες του ατέρμονου δρόμου.
*_*
Στη κάθε όψη του με νουθετεί ο χρόνος.
Μας γονατίζουν των καιρών οι συμφορές
κι ενώ βουλιάζουμε στο έλος
κωφεύουμε στη σήψη που βαραίνει.
Κι όσοι διωγμένοι σ' άλλες χώρες
ελεύθερη κρατήσανε την καρδιά τους
γυρεύοντας στις ρίζες μας κουράγιο
χάνουν τη χαρά στο γυρισμό.
_*_
Φιλέκδικα χάνονται οι μαρτυρίες.
Στην περιβεβλημένη από ήλιο χώρα
τρίζουν τα κόκαλα της Πατρίδας μας
καθώς ποιμαίνουν κατήγοροι μαζί με καταδότες
στο παζάρι για τις λειψανοθήκες μας.
Κι ενώ στάζουν αίμα τα μνημεία
καπηλεύεται ερήμην η Ιερή Κληρονομιά μας
δίχως συναίσθηση του χρέους.
*_*
Ελλάδα!..
Οι σκορπισμένες πέτρες σου
καρδιές παιδιών σου είναι
και σπαράζουν
τη γλώσσα
τη θρησκεία
και την ιστορία σου
για να γλιτώσουν!


* Ποίηση Νότα Κυμοθόη (σελίδες 20-21-22),"Οιμωγές" εκδ. Διογένης 1991. (Προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα, αλλά αν κάποιος θέλει να αναρτήσει, μπορεί να το κάνει, αρκεί να αναφέρει την πηγή του).
Γράφτηκε με αφορμή το βιβλίο του Ντιροζέλ "Μαύρη Αθηνά" το 1990. "Είναι διαχρονική ποίηση", όπως έλεγε ο αείμνηστος φίλος κι εκδότης του βιβλίου, Κώστας Κουλουφάκος.
Σήμερα,..εν 2008, αφιερώνω σε όσους είναι και σε όσους αισθάνονται Έλληνες κι αγαπάνε και σέβονται τα ιερά και όσια των Ελλήνων! Σε όσους έχουν συνείδηση και συναίσθηση τι θα πει "ΕΛΛΑΔΑ"! Το ποίημα καταθέτω εις "ΜΝΗΜΗ ΙΕΡΗ κι ΑΘΑΝΑΤΗ" όλων των Ελλήνων κι Ελληνίδων κι όλων όσων φιλελλήνων, αγωνίστηκαν κι αγωνίζονται με τόλμη για την ΕΛΛΑΔΑ τη χώρα τούτη που έδωσε το ΦΩΣ σε ΌΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!.. Αφιερώνεται με ιδιαίτερη αγάπη, σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες της διασποράς που πάλεψαν και παλεύουν να διατηρήσουν την ελληνικότητά τους και ιδιαίτερα στο φίλο Κώστα Δουρίδα, για τη διάδοση του Ελληνικού Πνεύματος μέσα από την ιστοσελίδα του! Με την αγάπη μου για την Ελλάδα κι όλα τα παιδιά της όπου γης, Νότα Κυμοθόη!
Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα .

ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ "ΑΜΟΛΥΝΤΟ ΣΠΕΡΜΑ" ΠΟΙΗΣΗ



ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
ΑΜΟΛΥΝΤΟ ΣΠΕΡΜΑΆδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

ΠΟΙΗΣΗ

Εγκυμονεί κίνδυνος κι αφανισμός
καθώς φόβος και φθορά κλονίζουν τα θεμέλια
στα χείλη της ροής του κόσμου, σκοτεινιάζει.
Χτίζουν και γκρεμίζουν τα χέρια.
Αλλά εγώ μαζεύω τα συντρίμμια
τις σκορπισμένες δάφνες
και το λησμονημένο φως.
Κυοφορώ τη βλάστηση στην καρδιά μου,
όπως η γη το σπόρο
στου Χειμώνα τη σιωπή.
Ψάχνω το αίμα μας στους τάφους
τον πρόγονο Ποιητή να βρω.
Σκάβω τις ρίζες μας ανάμεσα στις γραφές
κι έρχονται από τις σκόρπιες πέτρες
μυστικές φωνές
που σμίγουν τραγούδια Σειρήνων
κι Αγγέλων ψαλμούς.
Έρημος ακολουθεί κι αγέρας συμφοράς.
Στα σκονισμένα ράφια στέκεται ο Όμηρος
με την κάτασπρη γενειάδα του περγαμηνή
στα χέρια των Ευαγγελιστών
ενώ στα σχολειά, κουρελιασμένη σέρνεται
με πληγές
η γλώσσα του λαού μας.
Το δέντρο- το δέντρο κινδυνεύει.
Πλήθος ξυλοκόποι το χτυπούν.
Το σπόρο-το σπόρο στην καρδιά
βαθιά ριζωμένο κρατήστε!
Το χώμα-το χώμα ποτίστε
τ' αμόλυντο σπέρμα ν' αντέξει
και σ' αυτή τη φουρτούνα.

{από το  βιβλίο μου "Οιμωγές" εκδ. Διογένης 1991} 









Άδεια Creative Commons
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .

© Nότα Κυμοθόη 


Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2008

ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ!..από Νότα Κυμοθόη







Καλωσορίσατε!*(*)*
Νότα Κυμοθόη
http://kymothoenota.blogspot.gr/
Αισθάνομαι ν΄αποστερώ το απόλυτα ατομικό μέρος του εαυτού μου, καθώς το απλώνω στον ιστό...να το διαβάσετε. Είναι όλη η
πορεία μου μέσα στο φως καθώς πορεύομαι ανάλαφρη τώρα από αυτή την Ποίηση, την τόσο αθώα, που ηδονικά χαϊδεύει την ψυχή μου.
Ιδού λοιπόν, οι αισθήσεις μου όλες στο απόλυτο φως!..Σε αυτό το μόνο Δίκαιο, το απόλυτα Ελεύθερο, που πιστεύω!..
Νότα Κυμοθόη


"Το φως θυμίζει πάντα τη χαρά
και το σκοτάδι φέρνει θλίψη
γι' αυτούς που χάσανε τη πρώτη" ( Ν. Κυμοθόη 1990)
Με αυτό το τρίστιχο, από το βιβλίο μου "ΟΙΜΩΓΕΣ", εκδ. Διογένης 1991,
σας υποδέχομαι...σε τούτο το blogg για να διαβάζετε ποίησή μου οι όσοι... την αγνοήτε λόγω εξαντλήσεως των βιβλίων μου.

Το απόσπασμα Ορφικού Ύμνου Αθηνάς!.. είναι για όσους...με τις ενέργειές τους υπόγεια υποσκάπτουν,..την ποιητική.
Ας είναι...ευλογημένη η ενέργειά τους!
*(*)*
"ΠΑΛΛΑΣ ΜΟΥΝΟΓΕΝΗΣ
ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΙΟΣ ΕΚΓΟΝΕ ΣΕΜΝΗ
ΔΙΑ ΜΑΚΑΙΡΑ ΘΕΑ ΠΟΛΕΜΟΚΛΟΝΟΣ
ΟΒΡΙΜΟΘΥΜΕ ΟΠΛΟΧΑΡΗΣ
ΟΙΣΤΡΟΥΣΑ ΒΡΟΤΩΝ ΨΥΧΑΣ ΜΑΝΙΗΣΙΝ
ΓΥΜΝΑΖΟΥΣΑ ΚΟΡΗ
ΦΡΙΚΩΔΕ ΘΥΜΟΝ ΕΧΟΥΣΑ
ΓΟΡΓΟΦΩΝΟΣ ΦΥΓΟΛΕΚΤΡΕ
ΤΕΧΝΩΝ ΜΗΤΕΡ ΠΟΛΥΟΛΒΕ
ΟΡΜΑΣΤΕΙΡΑ ΦΙΛΟΙΣΤΡΕ ΚΑΚΟΙΣ
ΑΓΑΘΟΙΣ ΔΕ ΦΡΟΝΗΣΙΣ
ΑΡΣΗΝ ΜΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥΣ ΕΦΥΣ
ΠΟΛΕΜΗΤΟΚΕ ΜΗΤΙ
ΑΙΟΛΟΜΟΡΦΕ ΔΡΑΚΑΙΝΑ
ΦΙΛΕΝΘΕΟΣ ΑΓΛΑΟΤΙΜΕ
ΦΛΕΓΡΑΙΩΝ ΟΛΕΤΕΙΡΑ
ΤΡΙΤΟΓΕΝΕΙΑ ΛΥΤΕΙΡΑ ΚΑΚΩΝ
ΝΙΚΗΦΟΡΕ ΔΑΙΜΟΝ
ΓΛΑΥΚΩΦ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΕ
ΠΟΛΥΛΛΙΣΤΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ
ΗΑΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΥΚΤΑΣ
ΑΕΙ ΝΕΑΤΗΙΣΙΝ ΕΝ ΩΡΑΙΣ
ΚΛΥΘΙ ΜΕΥ ΕΥΧΟΜΕΝΟΥ
ΔΟΣ Δ ΕΙΡΗΝΗΝ ΠΟΛΥΟΛΒΟΝ
ΚΑΙ ΚΟΡΟΝ ΗΔ ΥΓΕΙΑΝ
ΕΠ ΕΥΟΛΒΟΙΣΙΝ ΕΝ ΩΡΑΙΣ"
*(*)*
<*><*>
ΧΡΟΝΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ *
Νότα Κυμοθόη
Θεέ μου, τι επικήδειους σκαρώνει ο άνθρωπος!
Κρατώ τους αμφορείς των χρόνων
με μορφές ερυθρές και μελανές
για να σκηνώνουν στο νου οι διδαχές.
Προκλητικά διαβαίνουν οι καιροί.
Αιμοραγούν στις ερημιές οι μνήμες
κι εγώ αδέσμευτη από σκιές
συλλέγοντας τα λείψανα της Πατρίδας
στης καρδιάς τα έκλεισα το κάστρο.
Να έχω έτσι μέσα μου σπίθες
απ΄όλη τη Δόξα των Ελλήνων
να μ' αναγκάζει ο στεναγμός τους
ν' ανάβω από το βάρος της
τ' αστέρια στις νύχτες,
να σεργιανώ στις ημέρες ήλιος
με το άρμα του Απόλλωνα
ν' απλώνω το φως που στέριωσε εδώ
να φεύγει ο εωσφόρος που μας εξαπατά.
Σε αδιέξοδα ο κόσμος αγρυπνά
και η σύγχυση ιοβόλος το νου λογχεύει!
*ΧΡΟΝΙΚΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ, Νότα Κυμοθόη, ποίημα σελ. 17, Οιμωγές, εκδ. Διογένης 1991 (προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα)

ΠΥΡΣΟΣ ΕΡΗΜΩΣΗΣ, Ποίηση Νότα Κυμοθόη 1989,



Πυρσός ερήμωσης!*
Ποίηση 1989 
Νότα Κυμοθόη

Θα μείνω γυμνή στο έρεβος της νύχτας.
Στην απογύμνωση
καθίζω την καρδιά μου εδώ
πυρσό στο σκοτάδι.
Συνετή και σκεπτική
να κοιτάζει τις σκιές, δίχως φόβο.
Τις αγωνίες μου χωρίς υπονοούμενα
και τα μελλούμενα που φαίνονται κρυστάλλινα
χαμογελώντας να τα δέχεται με τόλμη.
Τις καρδιές γυμνές και όχι τα κορμιά
φωνάζουν τ' άστρα
ανάβοντας κλεφτοφάναρα στον ουρανό.
Μας ρωτάνε οι καιροί με παύσεις μεγαλείων
απονέμοντας διασκεδάσεις και χαμένες ώρες
σ' εύθυμα σαλόνια αρματωμένης ύπαρξης.
Και όταν κάποιος απωλεσθεί
με άκεφα λόγια συντροφεύουν
την απόσταση που μας χωρίζει.
Καλεσμένοι θα συναντηθούμε,
σ' αέρινες σάλες υποθέτω
δίχως σχήματα και υλιστικούς διαχωρισμούς
σ' ένα όνειρο άπιαστο τώρα
στης γης την ξεγνοιασιά!
Πλανήθηκα στην ένταση και στα λάθη
Το δάκρυ μ' ανάθρεψε στη μετάνοια
-ως φαίνεται ήταν δάκρυ...αγγέλων-
κι όσο μονάχη μου μαζεύω στα χρόνια
χαιρετίσματα στέλνω σ' όσους αγάπησα
να μου δίνουν μιας στιγμής τους στεναγμό
τη φλόγα να συντροφεύει του Πανάγιου Τάφου.
Αρκεί το παράλογο στα σημεία της ζωής
λαμπερό νάναι το σκήνωμα του ερημίτη!
Θα μείνω γυμνή στο έρεβος της νύχτας.
* Πυρσός ερήμωσης, ποίηση Νότα Κυμοθόη, Καναδάς 1989,  βιβλίο "Οιμωγές" εκδ. Διογένης 1991(προστατεύεται από πνευματικά δικαιώματα)
Η Νότα Κυμοθόη, είναι ζωγράφος και Συγγραφέας, μέλος του ομίλου Unesco Πειραιώς και Νήσων και των Ιστορικών Συγγραφέων Ελλάδος