ΝΟΤΑ ΚΥΜΟΘΟΗ
"ΙΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ"
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
ΠΟΙΗΣΗ
(Αφιερωμένη ποίηση στη μνήμη του W.A. Mozart, Δεκέμβριος 1990)
Γλυκέ μου Wolfgang
πήρες το δοξάρι του βιολιού μου
και παραπονιάρικα εχάιδεψες τις χορδές του.
Στο τέλειωμα του καλοκαιριού
ακούω τη μουσική που έρχεται απ΄τους αιώνες...
Απόψε το φεγγάρι γιορτινό στο Σάλτσμπουργκ!
Μεθυσμένος γέρνει ο ουρανός
κι ένας ακούραστος αγέρας σεργιανάει
Μαγεμένος Αυλός συνοδεύοντας τη νύχτα.
Η καθημερινότητα μ΄ανάθρεψε στις σπηλιές
και δεν μπορέσανε χθες τα δάχτυλά μου
περικοκλάδες στα μαλλιά σου να γενούν
και σαν το άρωμα του γιασεμιού
στου λογισμού σου ν΄απλωθώ την αγκαλιά.
Τώρα γιομίσανε τα όνειρα με φως!
Λεύτερο αηδόνι πεταρίζω στις φυλλωσιές
προσμένοντας σ΄αυτό το μεγαλείο τον Απρίλη,
για να καθίσει δίπλα μου εκστατικός
στην άκρη- άκρη του τσιμέντου μέσ΄το δρόμο,
εκεί που φύτρωσε δειλά το χορταράκι
σε μια μόνο δαχτυλήθρα χώμα
και για τον Κόσμο να μου πει...
Δεν κράτησα στα χέρια μου μαργαρίτες,
αλλ΄άκουσα το βόμβισμα της μέλισσας
και καθώς με τυλίξανε της βροχής τα δάκρυα
ήρθε μια μικρή κουκίδα θλίψης
απ΄την αυλή που μεγάλωσες.
Πόσο φοβερή ήταν αυτή η μοναξιά!
Έμαθες από μικρός τον κόσμο
ξεριζωμένος απ΄ ό,τι αγαπούσες!
Σε γνώρισα Ιωάννη Χρυσόστομε Wolfgang
Θεόφιλε Amadeus Mozart
όταν οι πόθοι μου ξεχυθήκανε πεταλούδες στους ανέμους
ξυπνώντας τη νοσταλγία της ζωής.
Ο έρωτας εμέτρησε όλη τη μοναξιά σου.
Όταν το δροσερό χορτάρι έγινε στάχυ ξερό,
όταν το μυρωδάτο λουλούδι έπεφτε νεκρό στο χώμα,
όταν η πρώιμη άνοιξη γέμιζε καρπούς...
Τότε ένοιωθες βαθιά ριζωμένη τη σιωπή.
Στ΄ απόσωμα της βρόχινης κουστωδίας
βούλιαζε η χαρά τόσων χρόνων
κατρακυλώντας απ΄τα μάτια στην ψυχή
δονούσε το νεανικό σου κορμί
κι εσύ με τις νότες σου τους αιώνες!
Περίσσευμα η αγάπη σου ξεχειλίζει!
Στους ήχους σου κελαρίζουνε ποτάμια
ανθίζουν λιβάδια, αναβλύζουν πηγές
λιώνουνε τα χιόνια, κελαηδούν μυριάδες αηδόνια.
Αναστατώνεται όλη η Φύση και η Ζωή ερωτεύεται.
Wolfgang Amadeus Mozart
στο γέρμα των βλεφάρων σου
άγγελοι σε πήραν απ΄τη γη
κι εσύ χαμογελούσες στους Γάμους του Φίγκαρο.
Ανάλαφρος κι αέρινος ξεπέρασες τ΄αστέρια
πνίγοντάς τα στη Δύση συμβολικά,
όπως πνίγεται ο Θάνατος απ΄τη Ζωή στο Ρέκβιεμ,
καλεσμένος στης Δόξας τα ουράνια.
Καθόσουν απορροφημένος πριν το τέλος
για την κατοπινή μοναξιά της Κωνστάντζας
αναλύοντας το κόκκινο της φωτια΄ς,
το πορτοκαλί του ήλιου
και το μαύρο της σιωπής που ήταν γύρω σου,
πριν ακόμα τυλιχτεί στο λευκό σεντόνι
της ατέλειωτης αναμονής και περιφρούρησης.
Χαμένες στιγμές μια ολάκερης ημέρας
που έσβησαν κι έφυγαν όπως εκείνο το σύγνεφο.
Το φεγγάρι χλώμιασε στο Σάλτσμπουργκ!
Αλλά για σένα τέλος δεν έφτασε, δε φτάνει!
Πάνω στου τάφου σου το σταυρό
καλοτυχίζω το λουλούδι.
Προσκυνώντας με σεβασμό τις μνήμες των νεκρών
καλωσορίζω τη Ζωή,
όπως η μάνα στο μαστό το βρέφος
συνεχίζοντας το μονοπάτι της υπομονής.
Με χαρά στο ρεύμα αγναντεύω τ΄άγουρα χρόνια
που έβλεπα τις αστραπές στους ουρανούς
ταγμένη ζωή να σε υπηρετώ ως το βράδυ μου
και να σκορπίζομαι τριγύρω με αγάπη
για όσους τυφλούς χάθηκαν στην ερημιά.
Απόψε το φεγγάρι γιορτινό στο Σάλτσμπουργκ!
Δεκέμβρης 1990 (Πρωτογράφτηκε τον Αύγουστο του 1979 στη Βιέννη, αλλά στις 5 Δεκέμβρη 1990 πήρε αυτή τη μορφή, για την έκδοσή στο βιβλίο μου ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΑΔΙ, εκδόσεις Διογένης 1990)
Νότα Κυμοθόη© Νότα Κυμοθόη
Αυτό το εργασία χορηγείται με άδεια Creative Commons Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου